در تاکید بیانات رهبر معظم انقلاب با توجه به قابلیتها ی بی نظیر تنوع وتعداد رشته ،انعطاف پذیری ،پویایی و به روز بودن وانطباق با نیاز بازار کار وتقویت روحیه کار آفرینی و استقلال فکری وخود اتکایی اهمیت این شاخه را دو چندان می کند.

مجامع بین المللی نظیر یونسکو آموزشهای فنی وحرفه ای ومهارت آموزی را به عنوان آموزشهای فرا راهبردی برای نیل کشور ها به توسعه پایدار می داند.

همچنین، ظهور اقتصاد دانش محور  در کشورهای صنعتی در دهه آخر قرن گذشته و به دنبال آن در برخی از کشورهای جنوب شرقی آسیا و آمریکای لاتین نشان داد که سرمایه انسانی  نقشی محوری در توفیق این کشورها برای ورود به اقتصاد جدید ایفاء نموده است.

به علاوه می توان گفت که آموزشهای فنی وحرفه ای  به دلیل توام نمودن آموزشهای نظری و عملی از توانایی زیادی در تشکیل سرمایه انسانی و تربیت کارگردانش مدار  برخوردار می باشند.

آموزشهای  مهارتی نقش مهمی در تشکیل سرمایه انسانی از طریق تربیت نیروهای ماهر مورد نیاز بازار کاردر کشورهای مختلف جهان ایفا می کنند. این آموزشها در کشورهای در حال توسعه نه تنها عهده دار تربیت نیروی کار مورد نیاز بخشهای مختلف اقتصاداین کشورها می باشند، بلکه ازطریق بستر سازی خود اشتغالی، به حل مشکل بیکاری نیز کمک می نمایند.

از سوی دیگر این آموزشها با توام نمودن آموزشهای نظری و عملی این امکان را برای آموزش دیده فراهم می نمایند که همسویی بیشتری با نیازهای بازار کار داشته و از این طریق امکان بیشتری برای جذب آنها در فعالیتهای اقتصادی- اجتماعی فراهم گردد.

این آموزشها همچنین از مزیت بازدهی در کوتاه مدت ویا میان مدت برخوردار می باشند. در حالیکه آموزشهای کلاسیک به دلیل هزینه بالا، طولانی بودن دوره آموزش، سهم زیاد آموزشهای نظری در آنها و درنتیجه بهره مندی اندک از عملیات کارگاهی، از جهت هماهنگی با نیازهای بازار کارو لذا جذب در آن دچار مشکل می باشند. به همین دلیل کشورهای جهان توجه روزافزونی را به آموزشهای فنی وحرفه ای  مبذول داشته اند، به طوریکه این آموزشها حتی به درون سیستم آموزشهای آکادمیک این کشورها نیزنفوذ کرده است.

مزیت هایی که برای آموزشهای مهارتی  مورد اشاره قرار گرفت منوط به وجود برخی شرایط درارائه این آموزشها می باشد که از آن جمله می توان به ضرورت برنامه ریزی مدون برای این آموزشها، برخورداری از امکانات و تجهیزات کارگاهی مناسب، انتخاب کارآموزان بر اساس تواناییهای عمومی و انگیزه های قوی، استفاده از مربیان مجرب و علا قمند، سهم مناسب آموزشهای عملی و نظری در این دوره ها و طراحی زمان مناسب برای هر یک از دوره ها اشاره نمود.